Analiza i perspektywy pływającego rynku fotowoltaiki w 10 krajach ASEAN

Według raportu opublikowanego przez amerykańskie Narodowe Laboratorium Energii Odnawialnej (NREL) pływające fotowoltaiki mogą odegrać kluczową rolę w realizacji regionalnego celu Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), jakim jest osiągnięcie 35 procent zainstalowanej mocy ze źródeł odnawialnych do 2025 roku.

W raporcie zidentyfikowano 7301 jednolitych części wód (88 zbiorników i 7213 naturalnych zbiorników wodnych) nadających się do stosowania pływających systemów fotowoltaicznych w Azji Południowo-Wschodniej. Ogółem pływający potencjał fotowoltaiczny zbiorników wynosi 134–278 GW, a naturalnych zbiorników wodnych 343–768 GW.
W raporcie zauważono, że potencjał pływających fotowoltaiki jest jeszcze bardziej wyraźny w zbiornikach w Laosie i Malezji.
Tymczasem naturalne zbiorniki wodne w Brunei, Kambodży, Indonezji, Birmie, Filipinach, Singapurze i Tajlandii mają jeszcze większy potencjał. W Wietnamie, niezależnie od rodzaju akwenu, jego potencjał jest stosunkowo stabilny.

Brunei
Brunei jest w dużym stopniu uzależnione od gazu ziemnego, stanowiącego około 78%, a następnie wytwarzania energii z węgla, stanowiącego 21%. Jej celem jest wytwarzanie 30% energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych do 2035 r. W przeciwieństwie do sąsiednich krajów Azji Południowo-Wschodniej, Brunei nie posiada zainstalowanej mocy i dużego potencjału w zakresie rozwoju energetyki wodnej, co ogranicza zdolność Brunei do integracji pływającej fotowoltaiki z istniejącą infrastrukturą hydroenergetyczną.
Z raportu wynika, że ​​Brunei nie ma potencjału technicznego do budowy pływających fotowoltaiki na sztucznych zbiornikach. Jednakże w ocenie zidentyfikowano 18 naturalnych zbiorników wodnych, które są obiecujące dla przyszłych projektów pływających instalacji fotowoltaicznych. Potencjalna moc PV na tych zbiornikach waha się od 137 MW do 669 MW, w zależności od odległości od wybrzeża.

Kambodża
Kambodża wyznaczyła sobie docelowy zestaw mocy zainstalowanej do 2030 r., zakładający wykorzystanie 55% energii wodnej, 6,5% biomasy i 3,5% energii słonecznej, a oczekuje się, że paliwa kopalne będą stanowić pozostałe 35%.
Obecnie głównym źródłem energii elektrycznej jest energia wodna, odpowiadająca za około 45% całkowitej produkcji energii elektrycznej do roku 2020. Szacuje się, że pływający potencjał fotowoltaiczny zbiorników w Kambodży wynosi 15-29 GW, a pływający potencjał fotowoltaiczny naturalnych zbiorników wodnych wynosi 22-22- 46 GW.
Indonezja
Ze względu na obfite zasoby odnawialne i ambitny cel, jakim jest osiągnięcie zerowej emisji netto do 2060 r., struktura wytwarzania energii w Indonezji opiera się obecnie głównie na węglu (60%), w dalszej kolejności na gazie ziemnym (18%), energii wodnej, geotermii i biopaliwach (17%). Energia odnawialna i ropa naftowa (3%).
Chociaż Indonezja dysponuje znacznymi zasobami energii wiatrowej i słonecznej, technologie te nie są jeszcze powszechnie stosowane. Indonezyjskie państwowe przedsiębiorstwo energetyczne PT Perusahaan Listrik Negara planuje dodać około 21 GW mocy odnawialnych w latach 2021–2030, co będzie stanowić ponad połowę nowych mocy.
Oczekuje się, że z tej planowanej mocy energia wodna wniesie 4,9 GW, a energia słoneczna – 2,5 GW.
Według raportu łącznie 1858 jednolitych części wód (w tym 19 zbiorników i 1839 naturalnych zbiorników wodnych) uznano za nadające się do realizacji pływających projektów fotowoltaicznych. Ocena potencjału technologicznego wskazuje na szeroki zakres pływających mocy fotowoltaicznych, począwszy od 170 GW do 364 GW.
Laos
Laos dąży do tego, aby do roku 2025 energia odnawialna pokrywała 30% całkowitego zużycia energii.
Według raportu, w przeciwieństwie do większości innych krajów ASEAN, Laos ma większy potencjał pływających zbiorników fotowoltaicznych niż naturalne zbiorniki wodne. Może to wynikać z faktu, że Laos dysponuje dużą ilością krajowych zasobów hydroenergetycznych.
Biorąc pod uwagę trzy zbiorniki ocenione w raporcie, Laos ma szacunkowy potencjał pływającej fotowoltaiki na poziomie 5–10 GW. Laos ma około 2–5 GW naturalnego potencjału fotowoltaicznego pływającego na wodzie.
W połączeniu z potencjałem złoża daje to większy zakres 9-15 GW. Jednakże po zastosowaniu filtrów przesyłowych, wykluczających najbliższy zbiornik wodny w odległości ponad 25 km od linii przesyłowej, potencjał zbiornika pozostał na tym samym poziomie, natomiast potencjał naturalnego zbiornika wodnego zmniejszył się o około 8,4-10,1%, w zależności od odległość od założenia brzegowego.
Malezja
Malezja planuje zwiększyć swoją moc odnawialną do 4 GW do 2030 r. Ponadto Malezja postawiła sobie za cel, aby do 2025 r. 31% zainstalowanej mocy zainstalowanej energii elektrycznej pochodziło ze źródeł odnawialnych.
Podobnie jak Laos, Malezja wykazała większy potencjał w zakresie pływających instalacji fotowoltaicznych na zbiornikach o szacunkowej mocy 23–54 GW i naturalnych zbiornikach wodnych o potencjale 13–30 GW. Od 2021 r. Całkowita moc zainstalowana w Malezji wynosi 39 GW.
Inne badanie przeprowadzone w sześciu konkretnych lokalizacjach w Malezji wykazało, że pływające projekty fotowoltaiczne mogą generować około 14,5 GWh energii elektrycznej rocznie. W raporcie dodatkowo rozszerza się to ustalenie, biorąc pod uwagę wszystkie opłacalne jednolite części wód w Malezji, które mogą potencjalnie wygenerować około 47–109 GWh energii elektrycznej rocznie w ramach pływających projektów fotowoltaicznych.
Myanmar
Celem Birmy do 2025 roku jest osiągnięcie celu 20% zainstalowanej mocy energii odnawialnej. Celem generalnego planu energetycznego Birmy na 2015 r. jest zwiększenie udziału energii wodnej w wytwarzaniu energii elektrycznej z 50% w 2021 r. do 57% w 2030 r.
W raporcie wskazano, że potencjał fotowoltaiki pływającej w zbiorniku Birmy jest stosunkowo niski i waha się w granicach 18–35 GW. Dla porównania potencjał naturalnych zbiorników wodnych szacuje się na 21–47 GW. Potencjalna moc obu elektrowni łącznie przekracza całkowitą produkcję energii elektrycznej w Birmie. Od 2021 r. Całkowita produkcja energii w Birmie wynosi około 7,6 GW.
Po zastosowaniu filtrów transmisyjnych w celu wykluczenia najbliższego akwenu o linii przesyłowej większej niż 25 km, potencjalna pojemność zbiornika zmniejszyła się o 1,7-2,1%, a naturalny akwen o 9,7-16,2%, w zależności od odległości z założenia brzegowego.
Filipiny
Filipiny wyznaczyły kilka priorytetów dla sektora elektroenergetycznego, m.in. zaspokojenie rosnącego zapotrzebowania na energię elektryczną, zapewnienie powszechnego dostępu do energii elektrycznej do 2022 r. oraz zainstalowanie do 2030 r. mocy wytwórczych energii odnawialnej o mocy 15 GW.
W 2019 roku Filipiny z sukcesem uruchomiły swój pierwszy pływający projekt fotowoltaiczny, a w kolejnych latach rozpoczęła się budowa kolejnych projektów. Oceny potencjału wskazują na znacznie większy zakres mocy pływających instalacji fotowoltaicznych na naturalnych zbiornikach wodnych, szacowany na 42-103 GW, w porównaniu do zbiorników o potencjalnej mocy 2-5 GW.
Potencjalna pojemność zbiornika pozostała niezmieniona po zastosowaniu filtrów przesyłowych wykluczających jednolite części wód położone w odległości większej niż 25 km od najbliższej linii przesyłowej. Jednocześnie potencjalna pojemność naturalnych zbiorników wodnych zmniejszyła się o około 1,7-5,2%.
Singapur
Singapur zaproponował cel w zakresie energii odnawialnej, polegający na osiągnięciu 2 GW zainstalowanej mocy fotowoltaicznej do 2030 r. i zaspokojeniu 30% swojego zapotrzebowania na energię poprzez import niskoemisyjnej energii elektrycznej do 2035 r.
W raporcie zidentyfikowano jeden zbiornik i sześć naturalnych zbiorników wodnych w Singapurze o potencjale 67–153 MW w zbiornikach i 206–381 MW w naturalnych zbiornikach wodnych. Według danych z 2021 r. moc zainstalowana w Singapurze wynosi 12 GW.
Singapur wykazał duże zainteresowanie pływającymi projektami fotowoltaicznymi na morzu i przy brzegu. W tej dziedzinie Singapur zbudował wzdłuż wybrzeża pływający projekt fotowoltaiczny o mocy 5 MW.
Tajlandia
Tajlandia planuje do 2037 r. wybudować ponad 2,7 GW pływających projektów fotowoltaicznych na dziewięciu różnych zbiornikach. Z raportu wynika, że ​​potencjał pływającej fotowoltaiki w zbiornikach jest ogromny i waha się w granicach 33–65 GW, a naturalne zbiorniki wodne – 68–152 GW. Moc zainstalowana mocy zainstalowanej w Tajlandii w 2021 r. wyniesie 55 GW.
W przypadku zastosowania filtra transmisyjnego do wykluczenia z linii przesyłowej najbliższego zbiornika wodnego znajdującego się w odległości większej niż 25 km, potencjalna pojemność zbiornika zmniejszyła się o 1,8-2,5%, a naturalny zbiornik wodny o 3,9-5,9%.
Wietnam
Wietnam wyznaczył sobie ambitny cel wdrożenia 31–38 GW mocy fotowoltaicznej i wiatrowej do 2030 r., zgodnie ze swoim szerszym celem, jakim jest osiągnięcie neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla do 2050 r.
Biorąc pod uwagę jego duże uzależnienie od energii wodnej, Wietnam oferuje korzystne środowisko dla samodzielnych i hybrydowych pływających projektów fotowoltaicznych. Spośród krajów Azji Południowo-Wschodniej najwięcej zbiorników nadających się do pływającej fotowoltaiki ma Wietnam – łącznie 22. Potencjał pływającej fotowoltaiki tych zbiorników szacuje się na około 21–46 GW.
Podobnie potencjał pływających ogniw fotowoltaicznych w naturalnych zbiornikach wodnych Wietnamu również wynosi 21–54 GW. W przypadku zastosowania filtra transmisyjnego do wykluczenia najbliższego zbiornika wodnego znajdującego się w odległości większej niż 25 km od linii przesyłowej potencjalna pojemność zbiornika pozostała niezmieniona, natomiast potencjalna pojemność naturalnego zbiornika wodnego zmniejszyła się o niecałe 0,5%.
W maju spółki Blueleaf Energy i SunAsia Energy otrzymały od rządu Filipin kontrakty na budowę i zarządzanie największym na świecie pływającym projektem fotowoltaicznym o łącznej mocy 610,5 MW.
We wcześniejszym raporcie NREL wskazano, że dzięki dodaniu pływających projektów fotowoltaicznych na powierzchni zbiorników wodnych do istniejących elektrowni wodnych sam system fotowoltaiczny może wygenerować około 7,6 TW czystej energii rocznie.